بقلم : مهدی رضایی

 

- استودیوی Big  ben Interactive که در سال قبل عنوان AO Tennis را به بازار عرضه کرد و از قضا ناشرش هم خودش بود و تقرییبا تمام سود و زیان اثرش تنها به خودش می‌رسید، به دلیل ضعف‌های زیاد بازی و مشکلاتی که در عنوان مذکور وجود داشت، تقریبا فقط فسمت ضرر بازیسازی را دید و عنوان آن‌ها چه در بازار و چه در نزد منتقدین و متاکرایتیک شکست بدی خورد. اما از آنجا که در پس هر شکست احتمالا یک پیروزی در آینده‌ای دور یا نزدیک نهفته است، مجددا دست به ریسک زدند و این‌بار تلاش کردند با اصلاح مشکلات اساسی نسخه اول، AO Tennis 2 را به بازار عرضه کنند. تریلرهای بازی نشان می‌دادند بازی در بعد گیم‌پلی و گرافیک پیشرفت خوبی کرده است و تنها تجربه اثر نهایی برای قضاوت بازی باقی‌ماند.

بلاخره در این بازار کساد تنیس در ویدئوگیم، هر بازی مرتبط با آن احتمالا شانس خریده شدن را توسط طیف عظیمی از بازیبازها به دست خواهد آورد.

 

این که بخواهیم بگوییم بازی در حال نزدیک شدن به یک استاندارد NBA 2k از نوع تنیسی است، شوخی بزرگی است; اما فرنچایز در مسیر درستی قرار دارد. موزیک‌های قبل از هر بازی، میمیک متفاوت ورزشکاران در هنگام ورود به زمین و نکته بسیار مهم، فیزیک توپ همگی در سطح مناسبی قرار دارند و سازندگان بهتر است در نسخه‌های بعدی به جای تغییرات عظیم در این موارد، همین چیزی که هست را بیشتر و بیشتر بهبود بخشند. حرکت توپ در قسمت‌های مختلف زمین متفاوت است و فیزیک خاص خود را دارد. در هنگام حرکت روی تور، در نزدیکی تو و دور از آن حرکات توپ تفاوت دارد و دیگر با یک شیء خشک طرف نیسیتم.

 

این که بخواهیم بگوییم بازی در حال نزدیک شدن به یک استاندارد NBA 2k از نوع تنیسی است، شوخی بزرگی است; اما فرنچایز در مسیر درستی قرار دارد. موزیک‌های قبل از هر بازی، میمیک متفاوت ورزشکاران در هنگام ورود به زمین و نکته بسیار مهم، فیزیک توپ همگی در سطح مناسبی قرار دارند و سازندگان بهتر است در نسخه‌های بعدی به جای تغییرات عظیم در این موارد، همین چیزی که هست را بیشتر و بیشتر بهبود بخش

 

بازی از یک سیستم کمک حرکتی بهره می‌برد که هم خوب است و هم بد. بد برای آنکه گاها در هنگامی که نزدیک توپ و تور هستید و می‌توانید با یک ضربه کار را تمام کنید، به لطف این سیستم ناگهان آز آن دور می‌شوید و موقعیتتان از بین می‌رود.  چیزهای مفید آن هم به وجود آمدن  حرکات جالب از تنیسورهاست. ممکن است توپی که از آن دور هستید و فکر رسیدنش را هم نمی‌کنید با زدن دکمه شوت، تنیسورتان به زیبایی به سمت آن می‌پرد یا می‌چرخد و ضحنات زیبایی را سبب می‌شود.

 

بازی از یک مد Carrer هم بهره‌مند است که در آن سعی بر ایجاد یک فضای شخصی هرچند محدود شده. در این حالت شما یک مربی خواهید داشت و باید با او تمرینات زیادی کنید. در این بخش سعی شده بازی دارای داستان باشد اما تقریبا ناکام مانده‌اند. شخصیت‌ها چندان دارای شخصیت‌پردازی نیستند و نمی‌توان به دلیل وجود چند کات سین بازی را یک عنوان داستان محور نامید. پیشرفتتان کاملا قابل مشاهده ست. همچنین شما دارای یک روحیه هستید که در صورت تقویت آن، خواهید توانست در لحظات حساس بازی،حریف خود را تمسخر کنید. تصمیم‌گیری‌های شما در این بخش تماما سیا سفید هستند و در نهایت روی محوبیتتان نزد هواداران تاثیر خواهد داشت.  هرچند این ویژگی‌ها هنوز زیاد جای کار دارند اما شروع خوبی برای ایجاد یک بخش داستانی در نسخه‌های آینده هستند.

 

بازی از یک مد Carrer هم بهره‌مند است که در آن سعی بر ایجاد یک فضای شخصی هرچند محدود شده. در این حالت شما یک مربی خواهید داشت و باید با او تمرینات زیادی کنید. در این بخش سعی شده بازی دارای داستان باشد اما تقریبا ناکام مانده‌اند. شخصیت‌ها چندان دارای شخصیت‌پردازی نیستند و نمی‌توان به دلیل وجود چند کات سین بازی را یک عنوان داستان محور نامید. پیشرفتتان کاملا قابل مشاهده ست. همچنین شما دارای یک روحیه هستید که در صورت تقویت آن، خواهید توانست در لحظات حساس بازی،حریف خود را تمسخر کنید

 

لایسنس بازی بزرگ است اما هنوز چیزهای زیادی کم دارد. تنیسورهایی چون ادال، اندرسون،کربل و کونتا کاملا لاینسنس شده‌اند اما هنوز جای بزرگانی چون فدرر و مواری خالیست و چهره آن‌ها با ادیتور داخلی بازی طراحی شده که چنگی به دل نمیزند.در کل هم صورت شصخیت‌ها حالتی ربا‌ت‌مانند دارد. شما در بازی می‌توانید شخصیت‌های لایسنس نشده را مجددا بسازید و با دوستانتان هم به اشتراک بگذارید. علاوه بر آن می‌توانید زمین مورد علاقه خود را طراحی کنید، لوگو بسازید و سنریو مخصوص طراحی کنید. این به آن معناس شما با Designer بازی حتی می‌توانید نبرد سخت فدرر و نادال در سال ۲۰۰۷ هم مجددا با شرایطی مشابه بازسازی کنید که این فوق‌العادس.

 

در مورد مدها به صورت کلی باید بگویم بازی هم‌اکنون دیگر نیازی به اضافه کردن چیزی نخواهد داشت و باید همین ها را بهتر و بهتر کند. حالت‌های بازی زیاد است و با Career هم کاملا در مسیر درستی است. اگر درگیر کریر بازی شوید حتی می‌توانید به بازی و مینی‌گیم‌هایش هم معتاد شوید که انصافا هم طراحی خوبی دارند. یکی از ویژگی‌ای بسیار خوب بازی این است که نیازی نیست همه ست‌ها را در یک‌بار و به صورت ناگهانی تمامش کنید; برای مثال در یک بازی کامل سه سته لازم نیست حتما تمام آن را در یک جلسه تمام کنید،

 

در مورد مدها به صورت کلی باید بگویم بازی هم‌اکنون دیگر نیازی به اضافه کردن چیزی نخواهد داشت و باید همین ها را بهتر و بهتر کند. حالت‌های بازی زیاد است و با Career هم کاملا در مسیر درستی است. اگر درگیر کریر بازی شوید حتی می‌توانید به بازی و مینی‌گیم‌هایش هم معتاد شوید که انصافا هم طراحی خوبی دارند. یکی از ویژگی‌ای بسیار خوب بازی این است که نیازی نیست همه ست‌ها را در یک‌بار و به صورت ناگهانی تمامش کنید; برای مثال در یک بازی کامل سه سته لازم نیست حتما تمام آن را در یک جلسه تمام کنید، بازی در هر کجای که بخواهید سیو می‌شود و دفعات بعد از ادامه ست آغاز خواهد شد.

 

لایسنس بازی بزرگ است اما هنوز چیزهای زیادی کم دارد. تنیسورهایی چون ادال، اندرسون،کربل و کونتا کاملا لاینسنس شده‌اند اما هنوز جای بزرگانی چون فدرر و مواری خالیست و چهره آن‌ها با ادیتور داخلی بازی طراحی شده که چنگی به دل نمیزند. در کل هم صورت شصخیت‌ها حالتی ربا‌ت‌مانند دارد. شما در بازی می‌توانید شخصیت‌های لایسنس نشده را مجددا بسازید و با دوستانتان هم به اشتراک بگذارید. علاوه بر آن می‌توانید زمین مورد علاقه خود را طراحی کنید، لوگو بسازید و سنریو مخصوص طراحی کنید.

 

به صورت کلی می‌توانم بگویم AO Tennis 2 نسبت به نسخه اول خود پیشرفت زیادی کرده است.  طرفداران تنیس آن را دوست خواهند داشت و به مرور تولد دوباره یک Top Spin را احساس می‌کنند. ویژگی‌های زیادی به بازی اضافه شده، کریرمود بازی واقعا خوب است و به لطف بازی با کمک هواداران همه‌چیز آن بهتر هم خواهد شد. به دلیل بودجه کم، قطعا این بازی به FIFA 20 و NBA 2K20 حالاحالاها نخواهد رسید و فعلا جای کار دارد اما این را محکم به سازندگان می‌گویم: تنیس شما چیزی است که باید باشد. فقط ادامه دهید.