بقلم : آرمان زرمهر

عنوان Rainbow Six Extraction سرانجام پس از حدود 3 سال از زمان معرفی خود در مراسم E3، منتشر شد. سوال این است که آیا این نسخه لیاقت یدک کشیدن نام تام کلنسی (Tom Clancy) را دارد یا خیر؟

همانطور که می‌دانید، کمپانی یوبیسافت چند ماه پیش بر اساس یک نظر سنجی به عنوان منفورترین کمپانی صنعت گیمینگ شناخته شده بود که البته دلایل کاملا مشخصی دارد. این کمپانی در ۲ تا ۳ سال اخیر عملکرد جالبی نداشته، دائما در حال ساخت عناوین تکراری بوده و فرنچایزهای خود را یک به یک از چشم طرفداران انداخته است.

وقتی در سال 2019 عنوان Rainbow Six Quarantine معرفی شد، شخصا به دلیل علاقه‌ای که به عناوین زامبی محور و Zombie Shooter دارم، بسیار مشتاق بودم که ببینم یوبیسافت چگونه می‌تواند یک عنوان کامل بر اساس یکی از جذاب‌ترین رویدادهای عنوان Rainbow Six Siege یعنی Outbreak تولید کند. اما پس از گذشت سال‌ها و خاموشی تیم سازنده برای مدت زمان زیاد، مشخص بود که مشکلی در روند ساخت این عنوان وجود داشته است.

در نهایت، یوبیسافت با تغییر نام این بازی به Rainbow Six Extraction و تحول کلی مسیری که برای ساخت این عنوان در نظر داشت، دوباره به طرفداران خبر داد که این عنوان در راه است و حال شاهد عرضه‌ی آن هستیم. لازم به ذکر است که این عنوان هیچ ارتباطی با رمان‌های کلنسی ندارد و یک داستان اورجینال از یوبیسافت در دنیای این Rainbow Six به شمار می‌رود.

 

در حالی که این بازی تمرکز اصلی‌اش بر روی ارائه‌ی یک تجربه‌ co-op است، اما وجود تمرکز بیشتر بر روی داستان نسبت به نسخه‌ی قبل و همچنین وجود چند کات‌سین سینماتیک با کیفیت و همراهی و تعامل برخی از کاراکترهایی که در نسخه‌ی قبل از بازی با آن‌ها لذت برده‌ایم بسیار جذاب است.

 

داستان و روایت

این نسخه ادامه‌ای بر رویداد Outbreak محسوب می‌شود و نشان می‌دهد که Chimera Parasite رشد کرده، در حال ایجاد Archaeanها و حمله به شهرها و مناطق مختلف آمریکا از جمله سان فرانسیسکو و نیو یورک است. حال تیم Rainbow یک شاخه‌ی جدید به نام React را به طور اختصاصی برای مبارزه با این تهدید بزرگ تشکیل داده است و همچنین مرکز فرماندهی و تحقیقاتی این تیم را به صورت متحرک بر روی یک ناو عظیم به نام Pioneer قرار داده است.

ما شاهد بازگشت بسیاری از شخصیت‌ها و اپراتورهای عنوان Rainbow Six Siege از جمله Ash ،Mira و Thermite هستیم که هر کدام نقش خاص خود را در داستانی که در پس‌زمینه‌ی مراحل در حال روایت است ایفا می‌کنند و همچنین مقدار زیادی جملات و صداگذاری‌های جدید نیز دریافت کرده‌اند. اما از این کاراکترها که بگذریم، به اپراتورها می‌رسیم که می‌توان از آن‌ها به عنوان یک کپی بدون نوآوری از Siege نام برد.

نه تنها اپراتورهای جدیدی در این بازی معرفی نشده‌اند و فقط تعدادی از اپراتورهای قبلی بازگشته‌اند، بلکه از نوآوری زیادی نیز برخوردار نیستند. آن‌ها همچنان خصوصیات و Abilityهای سابق خود را شامل می‌شوند و به جز چند جمله‌ و دستور جدید، حتی از صداگذاری جدید بهره‌مند نیستند و اکثر اوقات جملات و دستورات خود از عنوان Rainbow Six Siege را بیان می‌کنند.

 

در حالی که کاراکترهایی همچون Ash ،Mira و Thermite نقش نسبتا پررنگی در طول بازی و همچنین مراحل آن دارند، اما فقط در حد چند جمله به صداگذاری اپراتورهای بازی افزوده شده است و مابقی Voice Lineها از نسخه‌ی قبلی یعنی Rainbow Six Siege به این عنوان راه پیدا کرده‌اند

 

در زمینه‌ی طراحی ظاهری نیز می‌توان گفت به جز تغییر رنگ یونیفرم‌های اپراتورها، تقریبا هیچ تغییر دیگری صورت نگرفته است. از طرف دیگر، این بازی  بسیاری از اسلحه‌های نسخه‌ی قبلی را در خود جای داده است.

در حال حاضر Extraction چهار چپتر مختلف به نام‌های New York ،San Francisco ،Alaska و Truth or Consequence را در اختیار شما قرار می‌دهد که هر کدام از این چپترها 3 نقشه‌ی مختلف را شامل می‌شوند. شما با ورود به هر یک از این چپترها، با این سه نقشه رو‌به‌رو خواهید شد و می‌توانید به صورت Solo یا Co-Op به تجربه‌ی بازی بپردازید. همچنین در ابتدای هر یک از این چپترها، روند پیشروی داستان بازی در قالب یک کات‌سین‌ سینماتیک به نمایش در می‌آید.

در حالی که بسیاری از انیمیشن‌ها، اسلحه‌ها و به طور کلی گیم‌پلی از همان فرمت Rainbow Six Siege پیروی می‌کنند، اما برخی مکانیزم‌های جدید، جالب و هیجان‌انگیز به آن اضافه شده‌اند که هم می‌تواند چرخه‌ی گیم‌پلی را جذاب‌تر کنند و هم بیشتر تمرکز را به سمت عملکرد تیمی ببرند.

 

روند پیشروی مراحل، Loadoutها و Objectiveها

 

کار تیمی و هماهنگی یکی از مهم‌ترین عناصر پیشرفت و موفقیت در این عنوان است و به نسبت درجه‌ی سختی بازی نیاز به آن نیز بیش از پیش افزایش می‌یابد. خوشبختانه سازندگان با اضافه کردن تعداد زیادی از گجت‌ها و همچنین برخی المان‌ها و Perkهای مفید، سعی کرده‌اند تجربه‌ای تکتیکال و متمرکز بر کار تیمی را ارائه دهند.

 

اگر شما ایونت Outbreak را تجربه کرده باشید می‌دانید که به پایان رساندن مراحل آن در درجات سختی بالا علاوه بر اینکه بسیار لذت‌بخش بود، نیازمند کار تیمی و هماهنگی بالایی نیز بود. Extraction نیز بر روی این موضوع تمرکز زیادی دارد و سعی دارد با در اختیار گذاشتن طیف وسیعی از گجت‌ها باعث شود که هر بازیکن در تیم وظیفه‌ای مشخص‌تر داشته باشد.

در ابتدا شما باید اپراتور خود را انتخاب کنید و Loadout خودتان را بسازید. همانطور که بالاتر گفتم اپراتورها از همان Abilityهای پیشین خود استفاده می‌کنند و اگر عنوان Siege را تجربه کرده باشید، با آن‌ها آشنایی کافی دارید. اسلحه‌ها و ساخت Loadout هم چنگی به دل نمی‌زند و هیچگونه نوآوری خاصی در آن ایجاد نشده است. حتی سازندگان زحمت اضافه کردن Attachmentهای جدید به این بازی را نیز به خود نداده‌اند و تقریبا در این بخش، این عنوان با نسخه‌ی پیشین خود کاملا یکسان است.

از Loadout و اسلحه‌ها که بگذریم، یکی از تغییراتی که در همان ابتدا به چشم می‌آید، امکان لول آپ کردن اپراتورها است. شما با بازی کردن و دریافت XP می‌توانید اپراتورهای خود را ارتقاء دهید و همچنین به آیتم‌ها و Milestoneهای جدیدی دسترسی پیدا کنید که درباره‌ی آن‌ها در بخش Progression بیشتر توضیح خواهم داد.

 

می‌توان گفت بازی از تنوع نسبتا خوبی در Objectiveهای خود برخوردار است و ارائه‌ی این Objectiveها به صورت رندوم، از تکراری شدن این عنوان حداقل تا مدتی جلوگیری می‌کند. لازم به ذکر است که هر چه درجه‌ی سختی بازی بالاتر باشد، انجام این Objectiveها بیش از پیش نیازمند استراتژی می‌شود.

 

پس از انتخاب اپراتور مورد نظرتان و ورود به مراحل، سه Objective مختلف در اختیار شما قرار داده خواهد شد که شما با انجام هر یک از آن‌ها مقداری XP دریافت خواهید کرد و همچنین بازی این اجازه را به شما می‌دهد که پس از انجام هر کدام از این Objectiveها با همان میزان XPای که به دست آورده‌اید، از مرحله خارج شوید یا به اصطلاح Extract کنید. حدود 13 نوع Objective مختلف در این عنوان وجود دارد که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: Biospy ،Decontamination و Rescue. همچنین لازم به ذکر است که این Objectiveها پس از هر بار ورود به نقشه‌ها، به صورت شانسی تغییر می‌کنند.

همچنین هر کدام از این Objectiveها، نیازمند استراتژی‌ مخصوص به خود همچون مخفی‌کاری هستند و درجه‌ی سختی بازی نیز همچون مکملی بر این موضوع عمل می‌کند. با بالاتر رفتن درجه سختی، تیم شما نیازمند یک استراتژی منسجم و هماهنگی بیشتر در انجام آن است. همچنین باید متذکر شوم که شما با استفاده از گجت‌ها و اپراتورهای مناسب، می‌توانید تجربه‌ی لذت‌بخش‌تری از انجام این Objectiveها داشته باشید. به طور کلی می‌توان گفت این بخش از تنوع خوبی برخوردار است و همچنین لذت بیشتری به چرخه‌ی گیم‌پلی و مراحل این عنوان می‌بخشد.

 

سیستم Progression و Opratorها

 

این عنوان از سیستم Progression (پیشرفت) نسبتا مطلوبی برخوردار است؛ به طوری که شما با پیمودن Milestoneها علاوه بر Cosmeticها و موارد ظاهری، به گجت‌ها، اپراتورها، چپترها و همچنین Codexها که در اصل اطلاعات داستانی هستند دسترسی پیدا می‌کنید. به طور کلی پاداش‌های مفیدی در اختیار شما قرار خواهد گرفت.

 

بالاتر کمی در رابطه با سیستم Progression صحبت کردم و حالا کمی عمیق‌تر به آن خواهم پرداخت. شما برای پیشروی و باز کردن چپترها، اپراتورها و گجت‌ها نیازمند XP و رسیدن به Milestoneهای بالاتر هستید. شما از طریق بازی کردن با اپراتور مورد علاقه‌ی خود و دریافت XP، می‌توانید لول او را ارتقاء دهید که با ارتقای هر لول برخی از Perkها یا Abilityهای آن اپراتور نیز ارتقاء می‌یابند.

همچنین شما از طریق منوی Progression، می‌توانید Milestoneها و پاداش‌های مربوط به هر کدام را ببینید. این پاداش‌ها شامل اسکین‌، چارم و توکن‌هایی هستند که می‌توانید با استفاده از آن‌ها در منوی Tech، گجت‌های جدیدی را باز کنید. همانطور که بالاتر اشاره کردم، این گجت‌ها می‌توانند کمک بسیاری در انجام عملیات‌های مختلف به شما بکنند و از تنوع زیادی هم برخوردار هستند.

بگذارید کمی در رابطه با اپراتورها و مکانیزم‌های مربوط به آن‌ها صحبت کنیم. شما می‌توانید از طریق منوی Operators به اپراتورهای خود دسترسی پیدا کنید. در این بخش شما قادر به ساخت Loadout، تغییر پوشش، مشاهده‌ی وضعیت سلامتی و لول اپراتورها هستید. شخصی‌سازی در این بخش چنگی به دل نمی‌زند و در زمینه‌ی Cosmetic از جذابیت و تنوع بالایی برخوردار نیست.

شما با بالا بردن لول اپراتورهای خود می‌توانید اسلحه‌های مختلفی را برایشان باز کنید. همانطور که بالاتر توضیح دادم، بخش Loadout در این بازی تقریبا دست‌خوش هیچ نوع نوآوری و تغییری نشده است و با همان امکانات محدود نسخه‌ی Siege مواجه هستیم.

 

به نظر من مکانیزم MIA شدن اپراتورها هم به واقع‌گرایانه‌تر شدن این عنوان می‌افزاید و هم هزینه‌ای است که شما بابت اشتباهات خود در طول مراحل و عملیات‌ها باید بپردازید. همچنین چرخه‌ی یافتن و نجات اپراتورها لذت‌بخش است و در درجات سختی بالاتر نیازمند همکاری زیادی بین افراد تیم است.

 

یکی از مکانیزم‌هایی که کمپانی Ubisoft به شدت در تبلیغات این بازی بر آن تاکید داشت، امکان MIA شدن اپراتورها در طول مراحل بود و باید بگویم المان بسیار جالبی هم است. در صورتی اپراتور شما MIA یا به اصطلاح در طول عملیات ناپدید می‌شود که نوار سلامتی او به پایان رسیده باشد. در این حالت، اپراتور وارد حالت Stasis شده و نوعی خمیر به نام Stasis Foam، اطراف او را می‌پوشاند که از دسترسی Archaeanها به او جلوگیری می‌کند.

پس از آن، عملیات شما به پایان می‌رسد و طبق Objectiveهایی که کامل کرده‌‎اید، XP خود را دریافت می‌کنید. در این حالت اپراتور شما وارد حالت MIA می‌شود و دیگر قابل انتخاب نخواهد بود. راه بازگرداندن وی، بازگشت به همان مپی است که او را در آن جا از دست داده‌اید. با بازگشت به آن نقشه، یکی از سه Objective شما به یک عملیات نجات برای آن اپراتور تبدیل می‌شود.

این مکانیزم نه تنها کمی چاشنی واقع گرایانه به روند بازی اضافه می‌کند، بلکه یکی از جذاب‌ترین و بهترین المان‌های این عنوان محسوب می‌شود. لازم به ذکر است که اگر در طول عملیات اپراتور شما