با سلام خدمت همراهان همیشگی وبسایت رز گیمرز ، در‌ این مقاله به بررسی جدید ترین اثر استودیوی تازه کار hanger 13 می پردازیم .عنوان مافیا تریلوژی همزمان با معرفی نسخه ی ریمیک مافیا یک معرفی شد و همراه با همان بازی عرضه شد ، ما‌ در این مقاله به بررسی این خواهیم پرداخت که آیا این سگانه همان چیزی شد که طرفداران پر و پا قرص سری مافیا انتظارش را داشت یا با یک جمع بندی ساده طرفیم .

 

جهت دقت و ظرافت هر چه تمام تر ، هر یک از سه عنوان را به طور جداگانه بررسی و در نهایت جمع بندی خواهیم کرد :

 

نقد و بررسی بازی Mafia: Definitive Edition

 

مافیا یک قطعا عنوان خاطره انگیزی است ، برای تمام آن هایی که‌ دور یک پی سی زوار در رفته حلقه زده و در دنیای آن غرق شده اند ، گرچه مدت زیادی از آن روز ها‌یی که دور هم مینشسته و تکن 3 و مرتال کامبت و پی اس 1999 بازی میکردیم میگذرد.ولی یکی از همان روز ها بود که مافیا یک از‌ راه رسید و با داستان گویی میخکوب کننده ی خود همه را مجذوب و شگفت زده کرد ، شگفت زده از آن که چطور چنین عنوانی در چنان زمانی خلق شده بود !

 

 

شخصیت ها ، اتمسفر و گستردگی شهر ، روایت ، گیم پلی ، تا حدودی گرافیک ، همه و همه در آن زمان اگر بهترین نبودند ، بی شک در زمره ی بهترین های صنعت نوپای ویدیو گیم قرار میگرفتند ولی سوال اصلی اینجاست که هنگر 13  تا کجا توانسته از زیر سایه ی سنگین بازسازی‌ یکی از بهترین بازی‌ های تاریخ ویدیو گیم ، سربلند بیرون بیاید. خوشبختانه جواب به این سوال مثبت است و این استودیو به خوبی مافیا یک را بازسازی کرده است .

 

 

موسیقی و صداگذاری

همان اول که در یکی از محیط های اولیه بازی ، موسیقی منوی ارجینال و خاطره انگیز مافیا 2002 را شنیدم ، تصاویر و احساسات به شکل اشباح موسیقی واری (  phantom of music پدیده ای در روانکاوی فرویدی ) از جلوی چشمانم گذشتند. موسیقی منوی نسخه ی ریمیک هم همان حس و حال قدیمی را برایم تداعی کرده بود ، این عامل باعث شد که از همان ابتدا از کیفیت موسیقیایی و صداگذاری اثر مطمئن شوم ، اطمینانی که خوشبختانه با‌ ادامه ی بازی و تا انتهای عنوان ، جذابیت و کیفیت خودش را حفظ کرد .

 

 

صداگذاری تمام جوانب محیط و آیتم ها‌ و سلاح ها و .... به بهترین شکل ممکن انجام شده و کیفیت صداگذاری و نقش آفرینی بازیگران هم در حد مطلوب قرار دارد و کاملا سازگار با پردازش و ظاهر آنهاست ، گرچه شخصیت پردازی تعداد کمی از کاراکتر ها و به طبع صداگذاری آن ها از نسخه ی اصلی فاصله گرفت و ضعیف تر از نسخه ی اصلی از کار در آمده است  ولی خوشبختانه هنگر 13 توانسته 90 درصد صداگذاری ها و دیالوگ ها و شخصیت پردازی ها را به همان خوبی نسخه ی اصلی از آب در بی آورد .

 

 

آلبوم موسیقی اثر نیز‌ به خوبی با قطعاتی با تم گاگنستری و تنش زا ،  از هیجان انگیز گرفته تا درام ، به خوبی لحظات اثر‌ را پوشش میدهد و نقصی حس نمی شود و علاوه بر آن چندی از قطعات آلبوم اثر ، زیبایی لازم برای شنیده شدن در خارج از دنیای بازی را هم دارا میباشند .

 

 

داستان سرایی و شخصیت پردازی

شاید هیچ یک به علت دور شدن هر چه بیشتر  مافیا سه از ریشه های سری ، خاطره ی خوشی از استودیوی هنگر 13 نداشته باشیم .به طوری که داستان مافیا یک از داستانی جذاب با ریتم سریع و روایتی استادانه و شخصیت پردازی و دیالوگ نویسی ماندگار که داستان وارد شدن و به مرور  بلعیده شدن  یک راننده تاکسی ساده در سیستم پلید مافیا را روایت میکرد ، به  مافیا دو رسید که تنها گذری بر قستمی از زندگی دو دزد را‌ روایت میکرد که از قضا گاهی هم سر از درگیری ها و مسائل مربوط به گروه های مافیایی در می آوردند و در نهایت به جایی منتهی شد که در مافیا سه نه داستان اعضای مافیا ، بلکه بیشتر داستان جنگ یک نفر  با سیستم مافیا برای مخاطب بازگو میشد .

 

 

هر سه نسخه‌ از‌ ویژگی هایی مثل روایت و به تصویر کشیدن زیبا و استادانه سیستم مافیا و ذات بی رحم آن ، بهره می برند ، گرچه کم و کیف این عوامل در هر نسخه متفاوت است .البته نوع دید بازی کن هم تفاوت دارد ، اگر در مافیا یک از درون شاهد تشکیلات و سلسله مراتب مافیا بودیم ، این بار در مافیا سه در کالبد فردی انتقام جو از بیرون شاهد این ارگان مخوف هستیم .یکی از نقاط قوت غیر قابل انکار مافیا یک در زمان عرضه ی آن ، شیوه ی روایت خلاقانه و فوق العاده استادانه داستان بازی بود ، که اگر بگویم جذابیتش از کلیت پلات بازی هم جذاب تر بود ، پر بیراه نگفته ام.همین عامل به بهترین شکل ممکن و بدون دستکاری و کم و ‌‌کاستی به نسخه ی ریمیک هم منتقل شده است و حداقل بازی در این زمینه جای بحثی نمی گذارد .

 

 

شخصیت پردازی های خاکستری و دوست داشتنی و پیچیده ی مافیا یک با آن مونولوگ های ماندگار تامی آنجلو و سلام رساندن های دون سالیری ( don salieri ) در همین جا هم یافت میشوند و کلیت داستان بازی هم با وفاداری تمام و حتی حذف برخی بخش های زمان بر و بیهوده و طاقت فرسا و دشوار ، به خوبی اقتباس شده است .هرچند پردازش برخی شخصیت ها مثل پالی به کلی  تغییر کرده و برخی کاراکتر های فرعی به کلی حذف شده اند که در برخی موقع اثری منفی بر جای گذاشته است ، ولی در کل مافیا ،  یک اقتباس وفادار از منبع خود است که بی شک با طراحی دقیق محیط ها و مراحل بازی اصلی ولی این بار با گرافیک نسل هشتمی ، بازیکنان را شگفت زده خواهد کرد .

 

 

فلسفه ی سری مافیا اما در یک چیز مشترک بود و آن هم به تصویر کشیدن ذات به تباهی کشاننده ی قدرت بود ، به‌ طوری که وقتی حرف از پول و ثروت به میان می آمد ، هیچ رابطه ای ، حتی عمیق ترین دوستی ها و عشق هم نمیتواند در مقابل آن بییستد و دچار تغییر و لغزش میشود .اینکه حتی سرسخت ترین و باهوش ترین افراد هم به مرور تغییر و در نهایت بعد از استفاده ی کامل ، تف میشوند ‌، مگر اینکه تمامی احساسات انسانی خود را سر ببرند ، که‌ البته هر کسی توان چنین کاری را ندارد .

 

 

ما بار ها میبینیم که افرادی مثل سالیری و مورلو و مارکانو و گالانته ، در شرایطی که قدرت ایجاب کند و مجبور به انتخاب بین قدرت یا عواطف و روابط میشوند ، بدون درنگ اولی را انتخاب میکنند. تمامی عمر با چشم باز میخوابند و نود درصد مواقع در حال نقش بازی کردن هستند ، نه برای دیگران و حتی خانواده شان ، بلکه برای خودشان ، تا جایی که کم اهمیت ترین واکنش ممکن را به خبر مرگ عزیزترین افراد خانواده و دوستان و دستیارانشان نشان میدهند ، چه بسا خود به خاطر حفض بقا و قدرت و کسب و کار خود ، دستور قتل آن ها را هم داده باشند .

 

 

در نهایت شالوده ی داستان مافیا یک به خوبی در نسخه ی بازسازی شده ، پیاده سازی شده است و به نوعی این بازی همان چیزی بود که مافیا سه باید میبود ، اگر استودیو خود را ناتوان در پردازش داستانی هم سطح نسخه ی اول می دید ، حداقل میتوانست نسخه ی اول را ریمیک کند.

 

 

گرچه برخی پیرنگ های داستانی مثل رابطه و ازدواج تامی با سارا از نسخه ی اول ، با وجود جای کار بسیار زیاد ، به همان شکل و در همان حد رها شده اند و با وجود تغییرات جزئی ، سعی در بخشیدن عمق بیشتر به آن نشده است که به خصوص در سال 2020 و بعد انتشار عناوینی مثل سری مس افکت و ویچر و رابطه ی افسانه‌ای منا و مکس در مکس پین 2 و.... که در برخی از آن ها مثل مکس پین دو و ویچر 3 ، چندی از پر پیچ و خم ترین و بهترین روابط عاشقانه در صنعت بازی را شاهد بودیم ،  هر چه بیشتر در چشم میزند .به طوری که کل حضور شخصیت سارا در بازی به همین حد است که تامی یکی دو بار او را تا خانه اش در مقابل اوباش محله ، اسکورت میکند و بعد به او میگوید : سارا با من ازدواج کن  
سارا هم پاسخ میدهد : باشه .
به همین سادگی .

 

 

گیم پلی

گیم پلی نسخه ی بازسازی شده ی مافیا ، بی شک پر ایراد ترین بخش آن است ، از گیم پلی کوتاه و 10 ساعته ی بازی و نبود فعالیت های جانبی آنچنانی با وجود برچسب 40 دلاری قیمت بازی به صورت تک و خارج از تریلوجی ، تا فیزیک افتضاح نبرد های تن به تن ، همه تنها بخش کوچکی از مشکلات گیم پلی بازیست .عدم جذابیت و خلاقیت گان پلی بازی و انیمیشن های ضعیف کاراکتر ها ، همه از دیگر مشکلات این بخش به شمار میروند .

 

 

گرچه فیزیک و تنوع ماشین ها در شهر و در کل دست فرمان بازی جذاب و دلپذیر است و کلیت گان پلی بازی هم قابل تحمل است ولی سیستم کنترل ضعیف کاراکتر در حالت پیاده از مشکلات دیگریست که گریبان گیر بازیست ، تازه هوش مصنوعی جلبک دشمنان را‌ هم به آشمان اظافه کنید که در کنار پیاز داغ آش که همان سادگی و ابتدایی بودن بیش از حد بخش مخفی کاری‌ بازی و عدم جذابیت آن  است ، یک گیم پلی درجه یک نسل ششمی را نظاره گر باشید .

 

 

تنوع لباس ها و ماشین ها و ..... در بار سالیری ، متوسط است و در کل شهر بازی با وجود زیبا و پویا بودن ‌، خالی از حتی یک دهم امکانات نقشه ی مافیا دو است و در این بخش بیشتر به مافیا سه شباهت دارد .
در کل به غیر از طراحی وفادار مراحل خاطره انگیز بازی به بازی اصلی و تنوع نسبی آن و لذت بخش بودن سیستم رانندگی بازی ، خشکی حرکات کاراکتر ها و سادگی بازی حتی در درجه ی هارد که روی این درجه و با aim asist خاموش و سیستم رانندگی summation  به تجربه ی آن نشستم ، از دیگر مشکلات این بخش از بازی است ‌.و در کل بخش گیم پلی بازی جای کار بسیاری دارد و از کیفیت متوسط به پایینی برخوردار است ‌.

 

 

گرافیک

گرافیک فنی بازی پذیرای طیف گسترده ای از مشکلات چون لگ ، باگ های آزار دهنده ، افت فریم های ریز و دیر لود شدن دور نما هاست .که در سال 2020 بعید به نظر می رسد و همین ها تا حدودی از بخش فنی به بازی ضربه زده ، گرچه کلیت گرافیک  فنی عنوان نسبتا خوب و صد در صد قابل تجربه ی روان است ولی حل نشدن پاره ای از مشکلات ، آن هم  بعد از سه آپدیت بزرگ ، به عنوان یک مشکل در نظر گرفته میشود .

 

 

گرافیک هنری بازی از جنبه ی طراحی صورت و انیمیشن بدن و .... کاراکتر ها ، متوسط است و بی شک جای کار بیشتری می طلبید ولی در کل رضایت بخش است و از لحاظ تنوع و زیبایی های طراحی محیط شهر lost heaven ، چه در روز و چه در مراحل شب ، به شکل خیره کننده ای زیبا و چشم نواز و پر جزئیات و در نهایت پویاست .ژست پردازی ها ، لباس ها ، طراحی محیط شهر‌ ، اتومبیل ها ، همه به عنوان یک بازی گانگستری با فضای دهه ی سی و چهل آمریکا ، فوق العاده به نظر میرسند .

 

 

جزئیات زیباشناسانه ی لاست هیون ، خیره کننده است ، قاب بندی ها به  طرز هنرمندانه ای انجام گرفته ، به طوری که هر وقت بخواهید با حالتی خاص جلوی ماشین خود قرار بگیرید و دوربین را به دوردست تنظیم کنید ، میتوانید شاتی فوق العاده بگیرید .

 

 

کارگردانی کات سین ها استادانه و وفادار به نسخه ی اصلی است و در طول کات سین ها از جذابیت و نماد پردازی ها به  خوبی بهره برده میشود  ( به صحنه ی چکیدن خون روی پول ها یا ابتدای‌ بازی و صحنه ی بعد  مونولوگ های تام در اتاق   دقت شود ) این نماد پردازی های متعدد ، در کات سین های بازی ، علاوه بر جذابیت بصری ، عمق روایی‌ و اتمسفر گیرای داستانی را هم منجر میشود ، صحبت از اتمسفر شد و باید بگویم در کل مافیا اتمسفر زیبا ، سازگار و گیرایی را پدید می آورد که مخاطب به سادگی با آن ارتباط بر قرار میکند .و در نهایت گرافیک هنری بازی در سطح خیلی خوبی قرار دارد و در کل بازی از کیفیت بصری  خوبی برخوردار است .

 

 

نقاط قوت : اتمسفر‌ و ژست پردازی های عالی _ طراحی چشم نواز شهر‌‌ لاست هیون _ طراحی مراحل وفادار به بازی اصلی _ روایت پخته و استادانه _ اقتباسی وفادار از  داستان جذاب همیشگی _ شخصیت پردازی شخصیت های فرعی و طیف وسیعی از شخصیت های اصلی در کنار  شخصیت های  ارائه دهنده خدات بار سالیری _  آلبوم موسیقی و صداگذاری با کیفیت

 

 

نقاط ضعف : محتوایی کم با وجود برچسب 40 دلاری بازی _ عدم جذابیت و طراحی ابتدایی بخش مبارزات و بخش مخفی کاری بازی _ باگ ها و مشکلات فنی _ طراحی چهره ها میتوانست بهتر باشد _ هوش مصنوعی افتضاح دشمنان _ انیمیشن های ضعیف بازی در خارج از کات سین ها

 

 

جمع بندی : مافیا یک بی شک بهترین عنوان در میان عناوین سری مافیا و نسخه ی بازسازی شده ی آن ، گل سرسبد تریلوجی است .
هنگر 13 در کل در وظیفه ی به انجام رساندن اقتباسی وفادار از بازی اصلی موفق ظاهر شده و بازی با وجود مشکلاتی چون ضعف در بخش فنی  و ضعف انیمیشن ها و سیستم مبارزات و .....
در کنار برخی کمکاری ها ، عنوانی با کیفیت ارائه میکند که بی شک برای دوستداران گانگستر ها جذاب خواهد بود ، چه گروه قدیمی بازیکنان که برای تجربه ی عنوان خاطره انگیز مافیا یک با گرافیک نسل هشتمی سراغ این بازی آمده اند و چه کسانی که برای اولین بار به دون سالیری و دوستان می پیوندند ، در کل نا امید نخواهند شد .

 

 

Score : 8.5 / 10