با سلام خدمت همراهان همیشگی وبسایت رز گیمرز ، در‌ این مقاله به بررسی جدید ترین اثر استودیوی تازه کار hanger 13 می پردازیم .عنوان مافیا تریلوژی همزمان با معرفی نسخه ی ریمیک مافیا یک معرفی شد و همراه با همان بازی عرضه شد ، ما‌ در این مقاله به بررسی این خواهیم پرداخت که آیا این سگانه همان چیزی شد که طرفداران پر و پا قرص سری مافیا انتظارش را داشت یا با یک جمع بندی ساده طرفیم .

 

جهت دقت و ظرافت هر چه تمام تر ، هر یک از سه عنوان را به طور جداگانه بررسی و در نهایت جمع بندی خواهیم کرد :

 

نقد و بررسی بازی Mafia II : Definitive Edition

 

بازی دوم از تریلوجی مافیا ، بی شک ضعیف ترین آن نیز هست ، البته نه به این علت که کیفیت عنوان دوم از دو بازی دیگر کمتر است ، بلکه به این علت که میزان تغییرات اعمال شده بر روی نسخه ی دوم ، تقریبا برابر با صفر است و این با توجه به سال انتشار بازی یعنی 2010 میلادی ، به خصوص در زمینه های گیم پلی و گرافیک توی ذوق می زند .
در ادامه به بررسی نسخه ی دیفنتیو مافیا 2 خواهیم پرداخت ، عنوانی که بسیاری از ما ایرانی ها‌ با آن خاطرات خوبی داریم .

 

داستان سرایی و روایت

داستان مافیا دو  همچون دیگر بخش های آن بدوم هیچ تغییر خاصی پیاده سازی شده است ، همان داستان و شخصیت های دوست داشتنی قدیمی که به سرعت با آن ها ارتباط برقرار میکنید و همان مشکلات قدیمی مثل دور شدن از ریشه های سری مافیا .

 

شخصیت پردازی در مافیا 2 در حد خوبی قرار دارد ، به طوری که از خود ویتو گرفته تا جو یا لئو گالانته و هنری ، همه دقیقا همان چیزی هستند که باید باشند ، و کاریزمای لازم را برای تبدیل شدن به کاراکتر هایی به یاد ماندنی دارا میباشند ، هرچند انیمیشن ها و چهره پردازی ها و انیمیشن لیپ های کاراکتر ها به علت تاریخ مصرف گذشته بودن ، تا حدودی به جذابیت آنها ضربه زده و هنگر 13 هم کوچک ترین تلاشی برای بهبود آنها نکرده است ، در اصل هنگر 13 هیچ کاری نکرده است و تنها رزولشن بازی را از 720 به 1080 ارتقا بخشیده که میتوانست همین کار را تحط عنوان مافیا 2 اچ دی و با قیمت 10 دلاری به جای عنوان فعلی انجام دهد و با سرکوفت منتقدان و بازیکنان روبرو نشود .

 

ولی در کل شخصیت های بازی گرچه آن عمق و توئیست های جذاب نسخه ی اول را دارا نمی باشند ولی هر یک به خوبی نماد قشر خاصی از افراد هستند. از جو که نماد یک خلافکار خرده پا و شکم چران و شهوت ران آمریکایی است گرفته تا لئو که به عنوان نمادی از ذکاوت و زیرکی و صد البته دو رویی و درون گرایی در ذهن من پردازش شده و هر وقت حرف از افرادی میشود که در زندگیشان  نقش بازی میکنند ، بلافاصله نام لئو گالانته در ذهن من نقش می بندد ، او به نوعی در طول سال ها  تبدیل به یک بازیگر غریزی شده بود ، که بیش از همه چیز شخصیت او را مخوف می ساخت ، شما نمیتوانید بفهمید لئو واقعا چه حسی دارد ، او نمادی از مردان سایه و مافیای مدرن است که به خوبی در بازی پردازش شده است .

 

کلیت داستان بازی با وجود فاصله گرفتن از مفهوم مافیا تا حدود زیادی ضربه خورده و جذابیت خود را از دست داده است و فاقد آن پیوستگی لازم بین وقایع به سبک عنوان اول است ، شما صرفا چند روز از‌ زندگی یک خلافکار خرده پا را مشاهده میکنید و بازی تنها در یک ساعت انتهایی خود کمی جان میگیرد و داستانی پر رمق تحویل مخاطب میدهد.

 

کلیت و دلایل بیشتر مراحل قانع کننده نیست و سر هم بندی شده است و روایت داستان هم در مقابل نسخه ی اول ، هیچ حرفی برای گفتن ندارد و بازی شیوه ی روایت نسبتا خطی و ساده ای را دنبال میکند ، دیگر خبری از آن مونولوگ های به یاد ماندنی نیست و تمام دیالوگ ها به ساده ترین شکل ممکن نگاشته شده اند ، به‌ استثنای چند دیالوگ محدودی که از زبان لئو میشنویم. در نهایت داستان بازی مافیا دو ، در همان زمان هم نهایتا خوب دسته بندی میشد‌ و الان هم تقریبا در همان رنج ، قرار‌ میگیرد  .

 

لئو گالانته ، این پیر مرد به ظاهر مهربان  چیز های زیادی میداند به اندازه ای که به قول خودش ، اندازه مسائلی که او در مورد این کار ( سیستم مافیا ) فراموش کرده است ، بیشتر از‌ میزانی است که ویتو  در کل یاد گرفته است .

 

برخی از مهم ترین شخصیت های بازی کنار هم
از راست به چپ : ویتو اسکالتا _ هنری توماسیمو _ جو باربرو

 

جو مردی خپل و ساده است با سرگرمی های ساده

 

موسیقی و صداگذاری

مافیا 2 در زمان عرضه هم از موسیقی و صداگذادی خیلی خوبی بهره میبرد ، که‌ در نسخه ی دیفنتیو هم به همان کیفیت قرار داده شده است ، صداگذاری اشیا و سلاح ها کمی تاریخ مصرف گذشته اند و مثلا صدای شلیک گلوگه ها یا برخورد آن به دشمنان ، در برابر‌ مافیا سه ، حرفی برای گفتن ندارد ولی جدای از آن موسیقی ابتدایی و انتهایی بازی و تک تک نوا هایی که در محیط به گوش میرسند ، همه ی آن قطعات  خاطره انگیز و آهنگ های زیبای دهه ی 50 و 40 در گوشه و کنار بازی ، همگی به اتمسفر سازی آن کمک کرده و از کیفیت واقعا خوبی بهره میبرند .

 

 

صداگذاری کاراکتر ها عالی و متناسب با چهره و شخصیت آنها انجام گرفته و کیفیت لازم را دارا میباشد. و در نهایت آلبوم موسیقی بازی ، چند قطعه ی زیبا را هم دارا میباشد که میتوانید در خارج از بازی به آن گوش بسپارید و از آن لذت ببرید. و در کل افکت های صوتی و موسیقی مافیا دو ، مثل همیشه و درست مثل دیگر نسخه های سری ، خوب و با کیفیت است ولی مشکلات ریزی را دارا میباشد که البته قابل گذشت میباشند.

 

 


گیم پلی

گیم پلی بازی مافیا دو در یک کلام بدون کوچک ترین تغییری دوباره تکرار شده و به جرات میتوانم بگویم که با وجود نقاط قوت همیشگی مثل گستردگی نقشه و مغازه های متفاوت با قابلیت های جالب ، از غداخوری و لباس فروشی تا خدمات مربوط به خودرو و پمپ بنزین و اسلحه فروشی ، نقاط ضعف متعددی هم دارد که به شدت به آن ضربه زده و هنگر 13 هم کوچک ترین تلاشی جهت کشیدن دست و رویی روی گیم پلی زوار در رفته ی بازی نکرده است و محتوای کوتاه و اندک بازی که با تمام ماموریت های اصلی و فرعی و .... خود نهایتا بالغ بر 8 ساعت گیم پلی دارد با وجود برچسب قیمت 30 دلاری بازی ، ارزش خرید بازی را به صورت تکی و خارج از تریلوجی  به شدت پایین میاورد.

 

 

علاوه بر همه ی این مشکلات ، گیم پلی بازی شدیدا آسان است و حتی در سخت ترین درجه خود نیز کم ترین چالشی را برای من به ارمغان نیاورد که از مشکلات دیگر بازی به شمار میرود. سیستم مبارزات و گان پلی بازی ، شدیدا ابتدایی و کهنه  است و مثل همیشه هنگر سیزده هم هیچ تغییری را در آن اعمال نکرده است .تنوع مراحل قابل قبول و خلاقانه و دست فرمان بازی خوب است ولی در کل بیشتر سیستم های گیم پلی بازی در سال 2020 به شدت قدیمی به نظر میرسند. حرکات و انیمیشن ها خشک و بی روح و در کل کل گیم پلی بازی با ضعف های متعددی همراه است.

 

 

ولی‌ در نهایت بازی نقاط قوت قدیمی خود را هم حفظ کرده که حقا از لحاظ تنوع ماشین ها و لباس ها و قابلیت گسترده ی شخصی سازی آنها ، رو دست دو عنوان دیگر سری و بسیاری از بازی های جهان باز دیگر بلند شده و بهتر از آن که این سیستم ها به خوبی و از لحاظ ‌کاربردی درون بازی و داستان آن  حضم و جذب شده اند. در کل گستردگی مکان های کاربردی در مپ‌ نسبتا کوچک بازی به زیبایی هر چه تمام تر بر ارزش آن میفزاید.

 

 

فیزیک پول در آوردن و محل پرس کردن پاشین های قراضه و اسکاتی در کنار دیگر سیستم های پول در آوردن و خرج کردن در بازی از دیگر قابلیت های جذاب آن است ، به طوری که شما میتوانید با دزدیدن و پرس کردن ماشین ها یا دیگر فعالیت ها ، پول به دست بیاورید و از آن در طول مراحل اصلی یا سرگرمی های متفرقه استفاده کنید که به علت تنوع مغازه ها همیشه این انگیزه برای بازیکن قابل لمس میکند. و این از دیگر نقاط قوت محدود گیم پلی بازی به شمار میرود. و در کل گیم پلی مافیا 2 با تمام جذابیت های خود به عنوان یک بازی نسل هشتمی ، فاقد جذابیت کافی میباشد و در زیر سایه ی مشکلات فراوان خود دفن میشود.

 

قابلیت دزدی یا خرید از مغازه ها ، انتخاب با شماست

 

کاورگیری‌ و گان پلی تاریخ مصرف گذشته

 

شخصی سازی لباس ها و تنوع خانه های ویتو

 

تنوع خودرو های زیبای بازی و قابلیت شخصی سازی گسترده آن ها

 

کمد لباس های ویتو

 

گرافیک

گرافیک بازی با وجود پیشرفت اندک و محدود خود ، هنوز هم قابل تحمل است ولی به هیچ وجه نمیتوان منکر عدم جذابیت و حتی آزار دهنده بودن طراحی ضعیف چهره های نود درصد کاراکتر ها و انیمیشن های خشک کاراکتر ها چه در طول کات سین ها و چه خارج از آنها شد. گرافیک فنی بازی تقریبا بدون ایراد است با ارفاق و زیر میزی رد کردن چند کراش و باگ کوچک ، به خوبی اجرا میشود .

 

 

طراحی ماشین ها و لباس ها و اسلحه در کنار طراحی و تنوع محیطی ، همه نسبت به سال انتشار بازی فوق العاده و حتی امروزه خوب و زیبا است. افق دید و تکسچر‌ ها و کیفیت بافت ها به طبع به شدت پایین تر از دو عنوان دیگر سه گانه است ولی نور پردازی ها و سایه زنی های زیبای محیط داخل و خارج ساختمان ها و به ویژه وجود جزئیاتی مثل رد پای طبیعی‌ روی محیط های برفی و خیس شدن لباس و ..... تا حدودی این مشکل را جبران میکند. گرافیک هنری بازی در کل نسبت به سال انتشار بازی فوق العاده و حالا خوب است ولی هنگر 13 تنها کاری که انجام داده ،  افزایش نسبی رزولشن بازی بوده است.

 

 

اتمسفر سازی بازی قدرتمند است و محیط های بازی از محیط های ساختمانی تا محیط های برفی و آفتابی و حتی زندان را در برمیگیرد و در کل چشم نواز طراحی شده و نسبت به طراحی چهره ها و بدن کاراکتر ها بسیار بهتر انجام گرفته. طراحی ماشین ها زیبا و طبیعی به نظر میرسد و فیزیک تخریبی مناسب آنها از‌ دیگر نقاط قوت گرافیک بازی است. رنگ بندی و قاب بندی ها هم در حد متوسطی قرار میگیرد. در نهایت فیزیک افتضاح حرکت کاراکتر ها و ضعف های متعدد گرافیکی ، کیفیت بصری بازی را تا حد متوسط پایین می آورد .

 


چهره پردازی های تاریخ مصرف گذشته

 

نورپردازی زیبا

 

شهر امپایر بی هم در روز و هم در شب زیباست

 

نقاط قوت : شخصیت پردازی خوب _ طراحی زیبای شهر امپایر بی _ قابلیت های مپ بازی و شخصی سازی گسترده _ موسیقی و صداگذاری عالی _  گرافیک فنی بی ایراد _ طراحی پویا و پر امکانات مپ بازی

 

نقاط ضعف : طراحی چهره ی افتضاح کاراکتر ها _ انیمیشن ها و فیزیک خشک بدن کاراکتر ها _ تکسچر ها و بافت های بی کفیت _ مدت زمان کوتاه و هشت ساعته ی گیم پلی نسبت به برچسب 30 دلاری قیمت بازی _ گان پلی و سیستم های تاریخ مصرف گذشته ی گیم پلی بازی _ دور شدن داستان بازی از ریشه های سری _ غیر طبیعی بودن صداگذاری شلیک گلوله ها و اصابت آنها _ آسانی بیش از حد گیم پلی بازی

 

جمع بندی : در کل مافیا 2 بی شک به صورت تکی و با توجه به قیمت فعلی و شرایط اقتصادی ارزش خرید ندارد و بازی کردن نسخه ی 5 دلاری استیم روی پی سی کار بسیار معقول تری به نظر میرسد ، هنگر سیزده با کم کاری شدید و کوچک ترین تغییرات ممکن ، عنوانی را روانه ی بازار کرد که شاید تنها برای عاشقان فضای گانگستری و آن هم در خلال تریلوجی ، جذاب به نظر بیاید .
داستان و موسیقی بازی خوب و گیم پلی آن متوسط رو به پایین و گرافیک نهایتا متوسط است و در کل مافیا دو عنوانی نهایتا متوسط در نظر گرفته میشود .

 

Score : 6 / 10