نگاهی به سرنوشت کنسول های نسل هشتم

بقلم : مصطفی زاهدی

 - یادش بخیر…انگار همین دیروز بود که دنیای گیم به شدت تحت تاثیر معرفی Watch Dogs بود و میلیون ها نفر برای تجربه این عنوان لحظه شماری می کردند. انگار همین دیروز بود که نسل هفتم در آخرین روزهای خود به سر میبرد و همه ی افراد درگیر در حوزه گیم، از مخاطبان و بازیبازان گرفته تا تحلیل گران و کارشناسان، همگی گرم صحبت در مورد ویژگی ها و بازیهای آینده PS4 و Xbox One بودند. در چشم به هم زدنی، سالها از آن روزها می گذرد و اکنون، نوبت به کنسول های نسل هشتم سونی و مایکروسافت رسیده است تا به نوعی بازنشسته شده و جای خود را به جوان تر ها بدهند.

نسل هشتم، نسل فوق العاده ای بود. البته حاشیه ها و فراز و نشیب های زیادی نیز در این نسل به وقوع پیوست. بازیهای آنلاین به اوج محبوبیت خود رسیدند، پرداخت های درون برنامه ای به پای ثابت عناوین چند نفره تبدیل گشتند و گرافیک واقع گرایانه، به امری نسبتا بدیهی در آثار بزرگ تبدیل شد. نسل هشتم میزبان برخی از برترین و برجسته ترین بازیهای تاریخ، و همچنین برخی از برترین IP های جدید و با پتانسیل فوق العاده بود. از God of War و The Witcher 3:The Wild Hunt گرفته، تا آثاری مانند Bloodborne, Sekiro و Horizon:Zero Dawn. این بازیهای شگفت انگیز در کنار اتفاقات امیدوار کننده ای مانند بازگشت کپکام به روزهای اوج، نسل هشتم را به نسل طلایی برای مخاطبان و بازیبازان تبدیل کرد.
البته شاید اگر نسل هشتم را، نسل Remastered ها نیز بنامیم، پر بیراه نگفته ایم چرا که فرانچایز ها و عناوین متعددی، از دو نسل قبل برای کنسول های نسل هشتم پورت شدند. صد البته که تجربه عناوین قدیمی با رنگ و لعابی جدید همیشه لذت بخش است.
اما خب هر چیزی، پایانی دارد و این پایان نیز اجتناب ناپذیر است و با توجه به اینکه نسل هشتم آخرین نفس های خود را می کشد و به نوعی دیگر به آخر خط رسیده ایم، در مقاله پیش رو نگاهی خواهم انداخت به سرنوشت و وضعیت کنسول های نسل هشتم(یا دقیق تر بگویم، Xbox one و PS4) بعد از به بازار آمدن کنسول های جدید. با من همراه باشید…

همه زیر پرچم دنیای گیم…

پشتیبانی قدرتمند؟

بعد از معرفی و عرضه کنسول های PS5 و Xbox Series X, بدیهی است که ناشران و توسعه دهندگان، توجه اصلی خود را بر روی این دو کنسول و پلتفرم PC(و Nintendo Switch) معطوف سازند. ویژگی هایی مانند استفاده از حافظه SSD, قدرت پردازشی فوق العاده و سرعت بالای انتقال دیتا، این امید را به سازندگان داده است تا خط قرمز ها را درهم شکسته و دیگر به طور سخت درگیر محدودیت های سخت افزاری و نرم افزاری نشوند. همان طور که احتمالا از تحلیل ها و صحبت های غیر رسمی و رسمی شنیده اید، مواردی مانند سرعت فوق العاده بالای بارگزاری یا لودینگ، فریم ثابت و دیگر نکات مختلف جذاب به لطف سخت افزار کنسول های نسل نهم کاملا دست یافتنی هستند.
اما متأسفانه یا خوشبختانه، این قدرت و کارآمدی خارق العاده، به طور اجتناب ناپذیر به این معنی خواهد بود که فاصله بزرگی از لحاظ قدرت میان کنسول های نسل هشتم و نهم وجود دارد که این تفاوت بسیار زیاد، در نهایت بسیاری از سازندگان را خواه ناخواه وادار خواهد ساخت که کنسول های نسل هشتم را پشت سر گذاشته و صددرصد توان خود را بر روی کنسول های نسل نهم و PC بگذارند. بدیهی است که به خاطر وجود صد ها میلیون کنسول نسل هشتم در بازار و در دست مخاطبان، عرضه عناوین بین نسلی می تواند فروش بازیها را بسیار قوت ببخشد چرا که تعداد زیادی از مردم کنسول های نسل هشتم را تهیه کرده اند و بنابراین بدیهی است سازندگان و ناشران، به خاطر اهداف مالی نیز که شده تمام تلاش خود را به کار میگیرند تا بتوانند عناوین جدید خود را بر روی PS4 و Xbox one نیز عرضه کنند‌ چرا که قطعا سودآوری بیشتری در پی خواهد داشت. اما مسأله این است که برخی عناوین و پروژه ها، آنقدر بزرگ و جاه طلبانه هستند که امکان عرضه آنها بر روی سخت افزار نسل قبل بسیار پایین است. باید گفت تیر نهایی در این زمینه را Resident Evil: Village بر پیکر نسل هشت وارد ساخت چرا که این عنوان فقط برای PC و کنسول های نسل نهم عرضه می شود چرا که ساختار و سنگینی بازی، امکان پورت آن بر روی کنسول های قبلی را بسیار سخت و تا حدی ناممکن ساخته است.
از طرف دیگر با تغییر نسل و Transition طرف هستیم. معمولا با شروع نسل جدید، حدود دو سال زمان میبرد تا جا پای کنسول های جدید محکم شود و کم کم بازیبازان به نسل جدید کوچ کنند. اما در همین بازه، خوشبختانه پشتیبانی از نسل قبل ادامه می یابد. برای مثال، بدیهی است که دو نسخه بعدی سری Call of Duty, در سالهای ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱, قطعا برای کنسول های نسل هشتم عرضه خواهند شد(فارغ از تفاوت کیفیت). همچنین عناوین سالیانه و ورزشی، مانند FIFA و NBA 2K نیز همچنان برای مدتی قابل توجه و چه بسا تا سالها برای نسل قبل نیز عرضه شوند چرا که از لحاظ سنگینی و همینطور به دلیل اهمیت فروش، عرضه این عناوین برای نسل قبل حداقل تا دو سال هم که شده تصمیمی کاملا منطقی است.

نسل هشتم، نسل فوق العاده ای بود. البته حاشیه ها و فراز و نشیب های زیادی نیز در این نسل به وقوع پیوست. بازیهای آنلاین به اوج محبوبیت خود رسیدند، پرداخت های درون برنامه ای به پای ثابت عناوین چند نفره تبدیل گشتند و گرافیک واقع گرایانه، به امری نسبتا بدیهی در آثار بزرگ تبدیل شد. نسل هشتم میزبان برخی از برترین و برجسته ترین بازیهای تاریخ، و همچنین برخی از برترین IP های جدید و با پتانسیل فوق العاده بود. از God of War و The Witcher 3:The Wild Hunt گرفته، تا آثاری مانند Bloodborne, Sekiro و Horizon:Zero Dawn. این بازیهای شگفت انگیز در کنار اتفاقات امیدوار کننده ای مانند بازگشت کپکام به روزهای اوج، نسل هشتم را به نسل طلایی برای مخاطبان و بازیبازان تبدیل کرد.

عناوین انحصاری اما تکلیفشان مشخص است. این بازیهای انحصاری یکی از مهم ترین ابزار تغییر نسل توسط سونی و مایکروسافت هستند چرا که هر چقدر مخاطبان و بازیبازان بخواهند خرید کنسول های جدید را به تاخیر بیاندازند، در نهایت عرضه یکسری عناوین بزرگ بالاخره آنها را ناچار به انتقال نسل می کند. برای مثال عرضه نسخه جدید God of War, ادامه فرانچایز Uncharted, نسخه جدید Bloodborne, نسخه جدید Forza Horizon, و نسخه مابعد Halo: Infinite, به لطف محبوبیت بسیار بالا به شدت به تغییر نسل و کوچ دادن بازیبازان کمک خواهند کرد. بنابراین بدیهی است که سونی و مایکروسافت بعد از سال جاری، دیگر اکثریت انحصاری های مهم جدید خود را برای نسل قبل عرضه نکنند تا بتوانند انتقال نسل را سرعت بخشیده، و به جامعه مخاطب کلی بیشتری در یکی دو سال ابتدایی دست یابند. عدم عرضه Marvel’s Spider-Man: Miles Morales و Horizon: Forbidden West دلیل محکمی بر این ادعا است. هر چند احتمال دارد سیاست مایکروسافت کمی متفاوت باشد و برخی عناوین جدیدتر خود را برای هر دو نسل عرضه دارد اما سونی قطعا این چنین تصمیمی را اتخاذ نخواهد کرد.
در واقع باید گفت بعد از سال ۲۰۲۰, می توان انتظار داشت تا عناوین مستقل و کوچک، بازیهای آنلاین با ساختاری غیر پیچیده، بازیهای ورزشی سالیانه و عناوین مشابه همچنان برای PS4 و Xbox one, حداقل برای یک و نیم تا دو سال دیگر عرضه شوند. اما از آنطرف عناوین انحصاری مهم از یک طرف، و بازیهای AAA سنگین مانند نسخه جدید GTA, بازیهای جهان آزاد ناشران بزرگ و دیگر عناوین سنگین و با کیفیت بسیار بالا، برای کنسول های نسل قبل عرضه نخواهند شد. هم به دلایل فنی و ساختاری، هم به دلایل تجاری و مالی…
عناوین آنلاین اما می توان گفت همچنان می توانند دارندگان کنسول های نسل هشت را سرگرم نگه دارند چرا که اولا این عناوین معمولا پیچیدگی ساختاری کمتری دارند و دوما تعداد هر چه بیشتر مخاطب برای سازندگشان بسیار حیاتی است. بنابراین می توان انتظار عرضه بازیهای Free To Play مختلفی بر روی کنسول های نسل هشت داشت‌. البته بدیهی است این امر شامل تمامی آثار آنلاین محور آینده نخواهد شد.

آیا خرید کنسول های نسل هشتم، در شرایط فعلی، منطقی است؟

با وجود آنکه تعداد قابل توجهی از افراد در کشورمان موفق شدند کنسول های PS4 و Xbox one را خریداری کنند، اما کم نیستند افرادی که هنوز موفق به خرید و تجربه عناوین کنسول های نسل هشت نشده اند و حال با توجه به قیمت بالای کنسول های نسل هشت، و به پایان رسیدن عمر این نسل، آیا خرید کنسول های نسل هشت، تصمیمی منطقی است؟
جواب این است که همه چیز بستگی به شرایط بازیباز دارد. برای مثال اگر فردی قصد خرید PS4 را دارد و سالهاست موفق به تجربه عناوین انحصاری، مانند God of War, Bloodborne, Uncharted, Days Gone و … نشده است و حتی بازیهای مولتی پلتفرم فوق العاده مانند Red Dead Redemption 2 و The Witcher 3:Wild Hunt را تجربه نکرده است، خرید کنسول PS4 می تواند دری جدید به سوی دنیای گیم برای او بگشاید و تا او بخواهد عناوینی که هرگز موفق به تجربه شان نشده است را کامل تجربه کند، حداقل یک تا دو سال زمان لازم دارد‌. بنابراین برای همچین فردی خرید کنسول نسل هشت میتواند منطقی باشد چرا که روش های مختلفی برای تهیه بازی و تجربه آن وجود دارد. این در شرایطی است که نه تنها احتمالا قیمت کنسول های نسل نهم در کشور ما سرسام آور خواهد بود، بلکه تهیه بازیهای نیز خود به امری فوق العاده سخت و پرهزینه تبدیل می گردد.
با این وجود، پاسخ ثابت برای افراد مختلف وجود ندارد چرا که شرایط هر فرد با دیگری متفاوت است. اما به شخصه اعتقاد دارم آنقدر بازی های باکیفیت و درجه یک در نسل هشت شاهد بودیم که تجربه نکردن آنها به مانند فرصت از دست رفته خواهد بود. هر چند امکان Backward Compatibility و قابلیت پشتیبانی از نسل های پیشین در کنسول های جدید خصوصا مایکروسافت وجود دارد، اما دوباره می رسیم به نقطه خرید این کنسول ها که خب خودتان می دانید برای اکثریت بازیبازان یک ماموریت غیرممکن است…

???BOOOOY…… Where is my Best Card

در پایان، نظر دو همکار و دوستان خوبم ، یعنی حسین غزالی و محمد آریا مقدم را با شما به اشتراک می گذارم:

محمد آریا مقدم :

تقریبا همه گیمرها می‌دونن که در حال گذروندن آخرین ماه‌های نسل هشتم هستیم. ورود به یک نسل جدید، شاید به صورت پیش‌فرض اتفاق خوشحال‌کننده‌ای باشه ولی احتمالا برای هم‌وطنی که در حال زندگی در کشور خودش هست، این موضوع خیلی هیجان‌انگیز نیست! به خصوص اینکه ظاهرا در نسل آینده، قیمت بازی‌ها هم افزایش خواهد داشت. به صورت پیش‌فرض، ما باید به این فکر باشیم که در نسل آینده کدوم کنسول رو انتخاب کنیم، باید به این فکر کنیم که کفه ترازو به سمت انحصاری‌های کدوم طرف سنگین‌تر هست. ولی متاسفانه در شرایط فعلی، فقط باید به این فکر کنیم که اصلا آیا ما توی ایران، توانایی خرید کنسول جدید رو داریم؟ و سوال بعدی; آیا توانایی خرید بازی‌های نسل بعدی رو داریم؟
به طور کلی، احتمالا تا دو سال بعد از عرضه رسمی کنسول‌های نسل نهم، همچنان کنسول‌های نسل هشت قابل استفاده هستن. البته طی این دو سال، احتمالا شاهد انتشار انحصاری‌هایی ( به خصوص از جانب سونی ) هستیم که فقط از PS5 پشتیبانی خواهند کرد. خوشبختانه نسل هشتم به طور کلی، نسل خیلی خوبی بود. توی این نسل چند مورد از بهترین بازی‌های تاریخ رو داشتیم. به شخصه امیدوارم که در نسل آینده هم، اولا هم‌وطن‌های عزیزم بتونن از بازی کردن لذت ببرن، و ثانیا از لحاظ کیفی هم بازی‌ها حتی بهتر از بازی‌های نسل قبل باشن.

حسین غزالی :

این ایام متداول در طول زمان، حکایاتی هستند از جنس گذر کردن و تمام شدن. هرکه و هرچه عمرش می‌گذرد و نهایتی دارد و داستان کنسول‌های بازی‌ هم با همین سیره تمام می‌شود. کنسول‌ها فقط سکونت‌گاه‌های موقتی ساده بازی‌ها هستند. بازی‌ها به همراه صاحبانشان حرکت می‌کنند و جعبه‌های جادویی به استقبالشان می‌آیند و در آغوش می‌کشند یار قدیمی را. پس این رسم و روال حیاتشان است که استقبال کنند، پذیرایی کنند و درنهایت، خداحافظی و گوشه‌ای نشستن تا شاید مسافر بعدی بیاید؛ شاید، و تنها شاید. نسل هشتم این خانه‌های نازنین هم دیر یا زود، زمانی رنگ چروکیدگی و پیری را به چهره می‌دیدند. قبل‌تر، پلی‌استیشن ۳ و و ایکس‌باکس ۳۶۰ دیدند و قبل از آن هم، چندین نام مثل این‌ها. کنسول‌های بازی در نسل هشتم، یک خاطره قدیمی از عرضه مدل‌های جدید در میان نسل را زنده کردند و این نشان می‌داد که ممکن است روند افزایش سن در آن‌ها سریع‌تر شده باشد. زمانی که پلی‌استیشن ۴ و ایکس‌باکس وان به بازار آمدند، بحث درباره ویژگی‌های جدید این دو و افزایش رزولوشن آنقدر داغ بود که کسی حواسش به آن طرف ماجرا پرت نمی‌شد. تلویزیون‌های جدید آمدند و بحث فریم ریت داغ شد. دیجیتال فاندری بازی‌ها را به آتش کشید و جمله‌ای به نام HDR معرفی شد. همه این‌ها سونی و مایکروسافت را هل دادند تا مدل‌های جدیدی از پلی‌استیشن و ایکس‌باکس در میانه راه نسل هشتم وارد بازار شوند. این حادثه نشان داد که کنسول‌های نسل هشتم، جای زیادی برای تغییر داشتند و در این ماراتن ترسناک ارتقای سخت‌افزار و کمپانی‌های سریع‌السیر، کنسول‌های نسل هشتم درنهایت محکوم به عقب ماندن بودند. مشکل بزرگتر اینجاست که این عقب ماندن، نه جملگی به دلیل ضعف اساسی در خود کنسول‌هاست، بلکه پدیدآمده از مقوله‌ای به نام بازی‌سازی برای یک مجموعه سخت‌افزاری با اعضای مختلف و متفاوت است. جایی که سازنده بازی باید یک بازی را همزمان روی رایانه‌های شخصی، پلی‌استیشن و ایکس‌باکس به اجرا دربیاورد؛ درنهایت برخی از ویژگی‌ها و نقاط قوت یک کنسول محو و فراموش می‌شوند و برخی از ایرادات و ضعف‌ها هم نمایان. در عین حال استودیوهای رده اول بازی‌سازی کمپانی‌های صاحب کنسول‌ها، از آنجا که با نقشه و معماری کنسول هدف کاملاً آشنا هستند، به خوبی از نقاط ضعف و قوت آن استفاده می‌کنند تا قدرت واقعی کنسول نمایان شود. اما وقتی کار به بیرون از یک کمپانی خاص کشیده شود، نکات منفی و مثبت جمع می‌شوند و برآیندی از جنس بازی‌های غالب در نسل هشتم حاصل شود. همین موضوع ادامه پیدا می‌کند و نسل‌های بازی شیفت خود را می‌دهند، غافل از اینکه هنوز بخش وسیعی از نقشه قدرت یک کنسول دست‌نخورده باقی می‌ماند. تراژدی عجیبی که تقریباً در هر نسل از بازی‌ها تکرار می‌شود. بعید نیست که بساط بازی‌های بین‌نسلی و مشترک بین کنسول‌های نسل هشتم و نهم، پس از مدتی کوتاهی برچیده شود. سونی و مایکروسافت حالا نگاه بالاتری نسبت به آینده دارند و از این تغییرات ناگهانی باخبر هستند. مایکروسافت در رویای کم‌شدن هرچه بیشتر فاصله ایکس‌باکس با کامپیوتر تلاش می‌کند و از طرفی، سونی با پلی‌استیشن ۵، قابلیت‌های جدیدی را معرفی می‌کند که ظاهراً از زمانه خود فراتر هستند. نسل هشتم به زودی باید از روی صندلی خود بلند شود و در این راه چاره‌ای جز رفتن نیست فقط به یک امید و فقط به یک شرط؛ به امید روزی که کنسول‌های بازی، دیگر دچار پیری زودرس نشوند.

در پایان، نظر شما در این خصوص چیست؟ با ما در میان بگذارید…