بازی The Evil Within - نسخه PS4

ترس، کلمه ای است که در بازی The Evil Within نسبت به عنوان Resident Evil 4 پر رنگ تر شده است. نه اشتباه نکنید. منظور این ترس های مسخره و یک لحظه ای نیست که با پریدن یک دیوانه به مقابل شما رخ می دهد. منظور یک دنیا ترس است. “یک ترس ناب”. ترسی که شکل دهنده اش، دنیای بازی است نه صحنه های آن.

ترسی که شکل دهنده اش این طراحی محیط هنری بی نظیر است. ترسی که باعثش کمبود مهمات و سختی در بعضی قسمت های گیم پلی است. ترسی که باعثش یک دنیا موسیقی و صداگذاری دهشتناک است که به تنهایی انسان را به عمق ترس درونی فرو می برد.

داستان این عنوان از جایی شروع می شود که “سباستین کاستیانوس” به همراه دو دستیارش “جوزف اودا” و “جولی کیدمن”، یک پیام در رابطه با شورش و بهم رخیتگی در یک تیمارستان، دریافت می کنند و حرکت به سمت این تیمارستان است که همه چیز را آغاز می کند. بعد از رسیدن به این تیمارستان است که ناگهان آن ها با یک منظره نابود شده در حیاط بیمارستان مواجه می شوند.

قبل از ورود به درب اصلی، یک نفر را به عنوان مراقب به جا می گذارند و راه می افتند. سباستین از دیدن چنین منظره خون آلودی آزرده می شود. همه جا جنازه هایی پخش شده و محیط پر از خون است. سرعت تپش قلب سباستین بالا می رود. خود را کنترل می کند. به خود باور می دهد که این جا هیچ اتفاق خاصی نیفتاده است اما محیط پیام دیگری دارد.

او به همراه همکارش وارد اتاق کنترل دوربین ها می شود. به صفحه مانیتور خیره می شود. چند پلیس را می بیند که تکه تکه می شوند. به پشت خود نگاه می کند، آن کسی که آن ها را کشته بود را می بیند و بعد از آن هیچ چیز را نمی بیند.

یکی از نکات بسیار خوب نهفته در این عنوان،کیفیت ساخت محیط های مختلف است که چنین چیزی فقط از سازنده عنوان Resident Evil 4 بر می آید. اگر شما بخواهید یک عنوان Survival Horror بی نظیر و عاری از هرگونه ترس های اتفاقی و مسخره داشته باشید، نیاز به ساخت محیطی با طراحی هنری بالا دارید. کاری که id Tech 5(موتور گرافیکی این عنوان) و شینجی میکامی به خوبی به انجام رسانده اند.

بازی از نظر طراحی گرافیکی به ۲ بخش ضعیف و قوی تقسیم می شود. بخش اول، طراحی هنری است که در رابطه با آن سخن گفتیم و در حوزه قوی قرار می گیرد. آنقدر محیط های بازی، چه در بخش های تاریک و چه در بخش های روشن، خوب و دلچسب ساخته شده که بازیباز هرگز از تجربه این عنوان و بودن در این محیط ها خسته نمی شود.

اگر منصف باشیم باید پذیرفت که حتی در یک مکان هم بازیکن یک طراحی محیط تکراری را مشاهده نمی کند و این چنین چیزهاست که باعث می شود که بپذیریم این عنوان از نظر هنری، گرافیکی لایق گفتن کلمه”فوق العاده” را داراست. اوج طراحی هنری بازی را می توان در این معماری آزار دهنده محیط دانست.